Zeytinlik Sokak ...
Baba Evimiz...
1956 yılı......
Artık evrendesin Mukadder Ablam ...
2.Mektup
Canım Annecim Mukadder Halilbeyoğlu ‘nun ardından …
Biliyorduk hayatın gerçeğiydi … Birgün gelecekti O gün …Ve geldi …
Melek oldun uçtun sen….22 Şubat 2020 idi O gün 😢
Edebiyat, müzik,elişleri gibi sanatla içiçe bir çocukluk dönemi geçirmişsin . (Müyesser Teyzecim de yazmıştı) Ve erken denilebilecek yaşta evlendirilmişsin. (Belkide o yıllarda normal yaştı evlilik için …18 yaş)
24 yaşında 3 çocuk sahibi olmuşsun . Bizleri büyütürken kendin de büyüyordun belkide . Yolda yürürken karşılaştığın kişiler bizim için “kardeşlerin mi?” Diye sorarlardı . Hatırlıyorum. Çocuklarım dediğinde hayret ederlerdi .
Bizleri özenle büyüttün . Kendi Ellerinle diker , örer , giydirirdin bizleri .Her zaman çok zevkliydin . Gıptayla izleniyorduk hatırlıyorum. Mükemmel aşcıydın..Muhteşem lezzetlerine yıllardır hasretiz ...Evimiz şehir merkezindeydi. Oyıllar restoranlar çok değildi … öğlen olunca Holdeki yemek masamız saatlerce senin lezzetlerinle dolar taşar , misafirlerini ağırlardın.
Altı kardeştiniz. 3 kız 3 erkek...Dedem isimlerinizi özel olarak seçmişti. Hepsi M harfiyle başlıyor, “er” harfleriyle bitiyor. Hepinizin isminin içinde aynı harften yanyana 2 tane vardı . Sırasıyla ; Muzaffer , Münevver, Mukadder, Muammer, Müyesser, Mübeşşer ….
Dedemin böylesi özel düşüncesi ve yaratıcılığı
hep hoşuma gitmişti . Sen ve kardeşlerin özel bir ailede yetişmiştiniz . Her biriniz de çok özel karakter ve yeteneklere sahiptiniz . O günkü imkanlarla dahi inanılmaz şeyler yapardınız . Gururla izlerdim .
Çok çalışkandın. Bir dakikanı dahi boş geçirmeyi sevmezdin .
Can sıkıntısı kelimesi senin literatüründe yoktu eminim . Yaptığın , emek verdiğin herşeyi sevgi dokunuşlarına çevirirdin. “ hayır “kelimesini senden hiç duymadım diye
hatırlıyorum . Eşin , evlatların , torunların ve tüm çevrene verdin Karşılıksız
, yürekten gelen sevginle …. Dokunduğun her şeyden zevk fışkırıyordu .
Akşamları Eczaneden döndüğümde seninle arabayla tur atardık . Yunan müzikleriyle coşardın. Keyfine diyecek yoktu . O mutluluğumuzu şimdi hiç birşeye değişmem . İyikilerim☺️
Günlerdir gelen telefonlar , henüz yanıtlayamadığım sana dair anılarını anlatanmesajlar canlı kanıt olarak Facebook sayfamda yer aldılar . Bunlara seniniçin oluşturacağım albümde yer vereceğim .
Sosyal medyanın güzelliği işte bu annecim . Olmasaydı bu kadar çok sevenlerine ulaşamayabilirdik . Seni bilenler biliyordu zaten. Bilmeyenler de öğrendi .
Bize ev işi yaptırmazdın . İlerde zaten yapacaksınız , elime bakın öğrenirsiniz derdin . Derslerimize zaman ayırmamızı isterdin . Babacım ve sen okumamızı çok isterdiniz çok emek verdiniz . Bizlerde karşılığını vermeye gayret ettik. Biliyoruz en büyük sermayeniz evlatlarınız ve torunlarınızdı. Hepimizle gurur duyardınız .
Hayatta belki de en büyük mutluluk kaynağındı . Çocukların ve torunların …Şimdi
Onları ve başarılarını bir yerlerden izliyorsundur .
.
Günümüzde çok erken bir yaştı . 69 yaşında adı kondu hastalığının . Çok akıllıydın .
Belki de o yüzden bize hissettirmedin uzunca süre .Kamufle ettin sanırım
. Sen bilmiyordun Alzheimer ne demek? hastalığının ilerlemesini
engelleyemedik. Gün gün zorlaşıyordu . Her işini kendisi yapan birisi olduğun
için bizlerin ve yardımcılarının destekleri seni üzüyordu . Biliyorum.
Bu hastalığı yakınlarında yaşamayanlar
bilmezler. Yaşayanlar anlar ancak .
Son yıllarını ruhen ve fiziken dinlenerek geçirdin . Bizler seninle daha yoğun ve kaliteli birliktelik sağladık . Çok mutlu oluyorduk birlikteyken. Bütün torunların ve çocuklarınla yaşlılığında daha sıklıkla birlikte olduk . Ne çok eğleniyorduk .😇
Unutmaya başladığın yıllardı … Sık sık “BENİ UNUTMA “derdin . Sen unutulacak insan mısın? Sen canımsın , ciğerimsim, biricik annemsin … diye cevap verirdim .
Gözlerin ışıldardı .
Canım Annecim Romana konu olacak bir yaşantın oldu . Bildiklerimiz var …
Bilmediklerimiz daha çok belki . İnişler çıkışlar vardı hayatında … Zor günler
yaşadın çoğu zaman … alt edebildiklerin vardı …. belki de alt edemediklerin
pek çoktu. yaşamın gerçeği belki … Herkesin olduğu gibi 🥺
Herşeyin üstesinden geliniyor da ölümün gelinemiyor. Günlerdir senin için gelen
telefonlarla, henüz yanıtlayamadığım onlarca yüzlerce mesajlarla dokunduğun
insanların anıları, dualarla inanılmaz duygu yoğunluğu yaşıyorum. Sosyal
Medyanın gücü sayesinde , pandemi nedeniyle yanımızda olamayanlar bile sana
dualar ediyor , helvaların kavruluyor ,lokmaların dağıtılıyor. Hepsi
senin yeni mekanında huzurun için , rahat etmen için.
Şu anda Kilyos Ormanında , çok sevdiğin doğanın içinde , ağaçların arasındasın… değerli eşine, annene , babana , ablana sevdiklerine kavuştun . Elbet birgün Mukadder Hanımın evlatları olarak seni yalnız bırakmayacağız günü geldiğinde . Bizi yine Güler yüzünle karşılayacaksın . ☺️ Senin
gibi iz bırakan bir annenin evladı olduğumuz için gurur duyuyoruz ve son
günümüze kadar seni yaşatacağız inşallah. Ve HİÇ UNUTMAYACAĞIZ…
Geride öyle güzel Hoş Seda bırakmışsın ki….Daha ne olsun ☺️
Nilgün Halilbeyoğlu Beşirli
25-2-2021
Ankara
Sisli bulutlu bir gün 💐
3.Mektup
Duru Karaibrahim ve Gürsel Ekmekçi
Gürsel Ekmekçi ve Kızları Yağmur , Çiğse (Büyük oğlum)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder